ευαγρώ

εὐαγρῶ, -έω (Α) [εύαγρος]

1. έχω καλή άγρα, πιάνω πολύ κυνήγι («ὅταν εὐαγρήσωσι, θύειν τῷ θεῷ», Αθήν.)

2. (στην προστ. με ευχετ. ή ειρων. σημ.) εὐάγρει

άντε ψάρευε.